Eroica Limburg 2019

Eroica Limburg 2019

Een blog over een tocht waar ik eerst niet aan zou deelnemen omdat mijn vakantie daar een streep door zou halen, maar die ik uiteindelijk gelukkig toch gereden heb: Eroica Limburg 2019.

Vrijdag 28-06-2019

Vandaag is onze eerste vakantiedag. We reden naar Kerkrade in Zuid-Limburg waar we een kamer hadden geboekt in de mooie abdij Rolduc, een abdij waar wielrenners regelmatig verbleven als zijn trainden in het Limburgse Heuvelland.

Een mooie locatie om me voor te bereiden op de rit die voor zaterdag op het programma stond.

Zaterdag 29-06-2019

De dag van de mooiste retrorit van Nederland is aangebroken.

Margriet en ik stapten in de auto en reden 20 kilometer naar Valkenburg waar de start van Eroica plaats zou vinden.

Het festivalterrein, het Dersaborgpark, zag er weer veelbelovend uit, de nodige foodtrucks, ijskarren, koffietentjes en de talloze kraampjes waar fietsaccessoires en fietsen verkocht werden stonden er ook weer.

Ik ging snel naar de inschrijftent om mijn startbewijs op te halen en ging toen richting start.

De start vond weer plaats vanaf een plein in het centrum van Valkenburg a/d Geul.

Behalve honderden deelnemers waren er ook weer bekende gezichten te zien: Joop Zoetemelk, Jan Janssen, Leo van Vliet en maar liefst 11 Nederlandse wereldkampioenen (o.a. Adrie van der Poel, Keetie van Oosten, Gerrit Solleveld, Leontien van Moorsel, Jack Hanegraaf, enz.) reden mee tijdens  toertocht.

Het geeft aan hoe het rijden van retrotoertochten steeds meer gaat leven bij de liefhebbers van dergelijke tochten.

Het startschot klonk en ik was op mijn stalen Raleigh racefiets vertrokken voor een tocht van 75 kilometer door het Limburgse land.

Onder een stralend zonnetje gleden de kilometers onder mij door, wat een genot was het om deze tocht te rijden.

De route ging door de grotten van Valkenburg heen, om vervolgens op de Cauberg uit te komen.

De beklimming van deze "berg" was nog een hele toer, maar de aanhouder wint.

Op hoeve Cortenbach was de eerste stop van de tocht. Hier werden we verwelkomt door een dixieland orkest en werden we getrakteerd op vlaai en andere streekproducten, heerlijk.

Vervolgens ging de route verder over verharde en onverharde paden, over heuvels en door dalen en door de mooiste, pittoreske dorpjes.

De volgende stop was bij het Belgische Rijwielhuis van Emile, geen onbekende in wielerland.

Hier werden de deelnemers voorzien van drinken en fruit. En weer was gezelligheid het toverwoord.

Onderweg werd ook het stationnetje van de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij in Simpelveld aangedaan, waar een servicepunt aanwezig was om kleine reparaties aan het stalen ros te laten doen.

Omdat ik tijdens de afdalingen merkte dat mijn voorvork wel erg begon te trillen heb ik daar mijn balhoofdlager laten afstellen. De speling was er niet helemaal uit te krijgen, maar ik zou het wel redden tot de finish.

Bij het bruggetje van Luciano werd ik opgewacht door Margriet, die mij vergezelde naar de finish.

Ik reed onder de boog door, hoorde mijn naam door de speakers en kreeg mijn felbegeerde medaille.

Op het festivalterrein trakteerden we onszelf nog op de nodige versnaperingen en na verloop van tijd keerden wij weer terug naar Kerkrade om vervolgens de volgende dag te vertrekken naar ons volgende vakantie adres in Zuid Duitsland.

Eroica 2019, je was weer fantastisch!