2e Retro Toertocht Ronde van Waterland 27-05-2018

Mijn witte Raleigh op de voorgrond

Omdat ik in het bezit ben van een oude stalen Raleigh racefiets en omdat ik mij ingeschreven heb voor de Eroica toertocht eind juni in Limburg, heb ik als voorproefje de 2e Retro Toertocht Ronde van Waterland gefietst. Een hele mond vol, dat wel, maar de moeite waard. Misschien is het goed om eerst eens uit te leggen wat een retrotoertocht is. Simpel gezegd en kort samengevat: Een retrotoertocht is een recreatieve tocht voor racefietsen van 25 jaar of ouder, gemaakt van staal, met buiscommandeurs ( versnellinghendeltjes ) op de buis van de racefiets, en beslist zonder de moderne clickpedalen, maar met trappers met riempjes om de voeten. De berijder van zo'n fiets is ook uitgedost in racekleding van 25 jaar of ouder. Het doel van de tocht is niet om zo hard mogelijk te fietsen, maar de beleving staat voorop, ook in alles rond de tocht.

Een bloedmooie Cinelli in een heerlijk landschap

Maar goed, de 2e Retro Toertocht van Waterland dus, tevens mijn eerste retro toertocht. Op mijn "gewone" racefiets heb ik al aardig wat tochten gereden, en voor mijn mountainbike geldt eigenlijk hetzelfde. Maar zo'n retro toertocht was nieuw voor mij, geen idee wat ik hiervan kon verwachten. "En hoe heb je het ervaren?" hoor ik je nu vragen. Lees het in het verslag hieronder.

Marcel Smit

Een kleurrijke optocht over smalle wegen

Op zondag 27 mei heb ik mijn mooie witte Raleigh in de bus gezet, ik heb mijn retro Banesto shirt dat ik een dag daarvoor bij Episode in Haarlem ( wat een coole retroshirts hebben ze daar zeg ) had gekocht aangedaan en ben, nadat ik op Google had opgezocht waar het precies lag, naar Oosthuizen gereden. Verzamelen deden we bij Etersheimer, een monumentale poldermolen midden in het weiland die omgetoverd is tot een heel leuk koffiehuis.Het ligt zo midden in het weiland dat ik dacht dat ik hopeloos verdwaald was.
Hier kon het startpunt toch niet zijn? Een startpunt is toch altijd goed bereikbaar en voorzien van voldoende parkeergelegenheid? Toen zag ik een man van middelbare leeftijd in een geel wollen raceshirt naar me wenken. Deze man bleek Marcel Smit te zijn, de organisator van de tocht. Ik werd hartelijk welkom geheten en parkeerde mijn auto verderop langs een hele smalle landweg. Op het terras van Etersheimer zaten de deelnemers van de tocht ,zo'n 20 man en 1 vrouw, gezellig te babbelen onder het genot van een ( gratis! ) bak koffie en appeltaart. Geen gebruikelijke drukte rond de inschrijfbalie ( want die was er niet ) geen haantjesgedrag omdat iedereen zo snel mogelijk weer weg wilde zijn, niets van wat je bij een normale toertocht ziet. De sfeer was heerlijk relaxed, de mooie, oude fietsen die er uit zagen als nieuw en waar de liefde voor de fiets vanaf droop, werden bewonderd door iedereen, ervaringen werden uit uitgewisseld, wat een heerlijke entourage was dit. Er werd geïnformeerd of iedereen klaar was om te starten en daar gingen we, de tocht van 60 kilometer was begonnen.

We fietsten in een heerlijk sociaal tempo door het mooie poldergebied, tussen de weilanden door en over smalle dijkwegen. Het ging niet om de snelheid, maar wel om het genieten. En genieten deed ik, met volle teugen. Tijdens de tocht kwam Peterjan Lammertsma regelmatig langs met zijn camera. Hij heeft van deze tocht een heel leuk filmpje gemaakt. Doordat het tempo niet heel hoog lag was er meer dan genoeg gelegenheid om kennis te maken met de andere deelnemers. Leuk, als je al de verhalen hoort over de fiets en over de persoon zelf.

Bedankt Annemieke!

We fietsten langs plaatsjes als Oosthuizen, Hobrede, Verloren Einde, Zuidoostbeemster, Ilpendam en Overleek om vervolgens in het mooie Broek in Waterland uit te komen. Op een veld stond Annemieke, de vrouw van Marcel, die ons voorzag van meer dan genoeg drinken en versnaperingen om deze tocht tot een goed einde te brengen. Op ons gemak ( want waarom zou je je haasten? ) namen we de versnaperingen tot ons en werden de fietsen nogmaals bewonderd. We vervolgden onze tocht door het mooie plaatsje Broek in Waterland en reden vervolgens door naar Zuiderwoude om daarna dwars door de historische straatjes van Monnickendam te fietsen. Wat een feest, zo moeten de renners uit lang vervlogen tijden ook gereden hebben. De nostalgie spatte eraf. Verder ging de tocht, richting Katwoude. Onderweg kwam Marcel langszij: "Hebben jullie zin in een ijsje? Verderop zit een leuke tent met heerlijk ijs." Natuurlijk hadden we daar zin in en net voor Volendam namen we het terras van de ijstent in bezit. Op ons gemak ( want waarom zou je je haasten? ) genoten we van ons ijs en toen dat op was maakten we ons op voor het laatste gedeelte van de tocht. We gingen langs Volendam, Edam, Middelie en Warder om vervolgens weer bij Etersheimer uit te komen.

Het gezellige Etersheimer

Daar namen we onder het genot van een lekker biertje op een zonnig terras afscheid van elkaar. Wat was dit een toffe ervaring zeg!
Waar vind je dit nog: Inschrijfkosten 0 ( nul! ) euro, gratis(!) kofie, onderweg gratis (!) versnaperingen, een superrelaxte sfeer, totaal geen haantjesgedrag, respect voor medeweggebruikers, een bedankje voor mensen die aan de kant gaan, geen weggegooide verpakkingen van gelletjes, geen testosteronbommetjes die je met veel geschreeuw voorbij moeten, geode gesprekken, zon,.................................
Ik ben bang dat de retrokoorts mij goed te pakken heeft. 

Credits voor de foto's: Peter Jan Lammertsma, Tinus van der Plas en ikzelf