Eroica Germany 2018
Na Eroica Limburg 2018 had ik de smaak te pakken wat Retrotochten betreft. Na overleg met laten we hem Jan noemen, die ik tijdens de rit door Limburg had leren kennen, besloten we ons in te schrijven voor Eroica Germany, die in 2018 voor het eerst gereden zou worden.
Vertrek was vanuit Eltville am Rhein, in de buurt van Rudesheim in Duitsland.
Margriet en ik reden er vrijdag overdag heen met mijn bestelbus, met 3 fietsen achterin, De Trek van Margriet en mijn oude Bontekoe, waar ik Eroica op zou gaan rijden, en mijn stalen Raleigh, voor het geval dat.
We overnachten in een oud en ongezellig hotel in Rudesheim, waar we ook Jan zouden ontmoeten.
Nadat we onze spullen bij het hotel hadden uitgepakt zijn we direct naar Eltville gereden om de startbewijzen voor de tocht van zaterdag op te halen.
Het festivalterrein bevond zich op het landgoed van Baron Knyphausen en maakte onderdeel uit van een middelgrote wijngaard.
Het was erg rustig op het terrein, in vergelijking met het festivalterrein in Valkenburg was het hier veel kleinschaliger.
Maar de sfeer was weer prima, en de wijn ook ;-) .
Nadat we de startbewijzen hadden opgehaald zijn we nog even in Rudesheim gaan kijken.
We hadden direct het gevoel dat we in een bejaardenstad terecht waren gekomen. Ik denk dat wij de gemiddelde leeftijd een eind naar beneden haalden.
We lagen vroeg in bed, de volgende dag stond er een zware toch op het programma.
Toen we de volgende dag wakker werden moesten we even slikken: Het plenste van de regen buiten.
Niet echt ideaal weer om een fietstocht over onverharde wegen te gaan rijden, maar ja, je kunt niet alles hebben.
Na het ontbijt zijn we naar Eltville gereden, waar het gelukkig al wat drukker was.
We gingen van start en vanaf dat moment is er de verdere dag geen druppel meer gevallen.
De eerste kilometers gingen over verharde wegen en waren tamelijk vlak.
Totdat we een blinde bocht omgingen en de weg erg steil omhoog liep.
Gekraak, gescheld, gemopper, en een metgezel die plankgas naar boven fietste. Laat maar gaan, eigen tempo draaien, dan kom je er wel.
Na 100 meter stond mijn metgezel aan de kant. Lekke band? Nee, Jan had op Marktplaats hele mooie 2e hands retroschoenen gekocht, maar deze nog niet geprobeerd. En tijdens de klim was de hele zool van de rechterschoen er vanaf gevallen. Trappen werd dus erg lastig. Gelukkig waren we dicht bij de eerste stop, waar we met verband dat we bij de eerste hulppost hadden gehaald de schoen van Jan gerepareerd hebben. Niet echt ideaal, maar het werkte voor een tijdje. Nadat we de koffie en de versnaperingen achter onze kiezen hadden werd het weer tijd om verder te gaan. Ik sprong op mijn fiets, hoorde een knal en zag mijn achterband plat staan. Lekker !
Nieuwe binnenband erin en gaan maar weer.
Al snel gingen we van de verharde wegen af en reden we over hele ruige mountainbiketrails. Grote rotsblokken op de weg, stijgingspercentages boven de 10%, dikke modder, niet echt fijn fietsen op oude fietsen met dunne bandjes. Jan was ik al heel snel kwijt, iets met conditie en een rechterschoen geloof ik. Even wachten, uitrusten, op de fiets springen, pang! Weer lek, gaat lekker zo. Nieuwe band, 300 meter fietsen, Pang! Lekke band bij Jan. Onze humeur was inmiddels tot het nulpunt gedaald, wat een takketocht was dit zeg, niet te fietsen. Onverhard is prima, maar dit soort paden sloegen echt helemaal nergens op. We besloten om onze eigen weg te zoeken en terug te rijden naar Eltville. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, onze navigatie deed het niet echt lekker in de bossen, we moesten dus maar op ons eigen richtinggevoel af gaan. En eindelijk, na nog een aantal lekke banden en stuiterpartijen over rotsblokken heen kwamen we weer in de bewoonde wereld terecht. We volgden een superlekkere afdaling over de verharde weg en kwamen uiteindelijk op de plek van bestemming aan. Hier werden we als helden onthaald omdat we de tocht zo snel volbracht hadden. We hebben de mensen maar in de waan gelaten. Na een biertje en een een groot glas wijn hebben we ons nog prima vermaakt op het festivalterrein.
Conclusie: Goede sfeer, leuke gesprekken, niet slecht voor een eerste keer, maar wat een verschrikkelijk parcours hadden de organisatoren uitgekozen zeg! Nee, geef mij dan toch maar een rit door het Zuid-Limburgse heuvelland.
